ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΑ 73 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ 18 ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΛΕΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΣΤΙΣ 30/08/1944

Τελέσαμε σήμερα το Μνημόσυνο για τους Εκτελεσθέντες 18  Πατριώτες στην Αλέα Αρκαδίας
στις 30 Αυγούστου 1944 μεταξύ των οποίων και 4 Λεονταρίτες οι Παυλοπούλου Σταυρούλα ,
Παυλόπουλος Παναγιώτης , Σπηλιόπουλος Αντώνης και Δημητρακόπουλος Πάναγιώτης παρουσία των συγγενών των εκτελεσθέντων.
Το πρωί εγένετο επιμνημόσυνη Δέηση στον Ιερό Ναό του Αγ. Νικολάου στην Αλέα Αρκαδίας με την Παρουσία του Δημάρχου Τριπόλεως Παυλή Δημητρίου ,του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Δημητρακόπουτλου Παναγιώτη ,εκπροσώπων της Περιφέρειας, της Αεροπορίας,της Πυροσβεστικής
και της Αστυνομίας , ακολούθησε δοξολογία στο Μνημείο και κατάθεση στεφάνων, επίσης ομιλία του καθηγητή Μπρούσαλη Κώστα (Μπορείτε να την δείτε παρακάτω)  και εκ μέρους των συγγενών των εκτελεσθέντων εγώ ο Παυλόπουλος Παναγιώτης που αφού ευχαρίστησα όλους τους κατοίκους για τη φιλοξενία των Ηρώων στο χωρίο τους για 73 ολόκληρα χρόνια, το Δήμαρχο και τον Πρόεδρο της Κοινότητας
που χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους δεν θα μπορούσε να πραγατοποιηθεί η Εκδήλωση ζήτησα  δε  η εκδήλωση να γίνεται κάθε χρόνο.

                                           Παρέμβαση του Κωνσταντίνου Μπρούσαλη

στην εκδήλωση μνήμης των εκτελεσθέντων στην Αλέα

Αλέα Τεγέας 3 Σεπτεμβρίου 2017

  73 χρόνια μετά την εκτέλεση των Ελλήνων πατριωτών σε αυτό τον τόπο κληθήκαμε σήμερα να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη τους. Να θυμηθούμε ότι ενώ πλησίαζε το γλυκοχάραμα της Λευτεριάς στην πολύπαθη χώρα μας οι μνημονευόμενοι συμπατριώτες μας γίνανε θύματα της βαρβαρότητας του φασισμού που προκάλεσε τόσο στη χώρα μας όσο και στον υπόλοιπο κόσμο εκατομμύρια θύματα κι ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Να θυμηθούμε τη φρίκη του πολέμου που ματοκύλισε τον κόσμο προξενώντας ασύλληπτη οδύνη και βύθισε στον πόνο και τη δυστυχία τόσες οικογένειες που χάσανε ανθρώπους, και στερηθήκανε άλλοι πατεράδες  και μανάδες, άλλοι τα παιδιά τους ή ολόκληρη την οικογένειά τους.

  Να θυμηθούμε τη  θηριωδία που προκάλεσε πείνα, δυστυχία κι  ολοκαυτώματα σε πόλεις και χωριά δολοφονώντας μαζικά τόσους ανθρώπους. Και για να θυμηθούμε εδώ τριγύρω μας τις ομαδικές εκτελέσεις στην Ψηλή Βρύση της Τεγέας, στα θυσιαστήρια έξω από την  Τρίπολη, λίγο πιο πέρα τα θυσιαστήρια στο Μονοδέντρι, στην Παλιόχουνη της Μεγαλόπολης, στην Ανδρίτσα  και τόσους άλλους μαρτυρικούς τόπους. Κι ασφαλώς να μη μας διαφεύγει και η μέγιστη θηριωδία των Καλαβρύτων όπου εξοντώθηκε ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός της μαρτυρικής πόλης. Να ξαναθυμηθούμε τη βαρβαρότητα που στέρησε τόσους άξιους νέους από την πατρίδα μας οι οποίοι θα ήταν στηρίγματα  στις οικογένειές τους και θα  οικοδομούσαν το μέλλον αυτής της χώρας.

  Και πρέπει ακόμα  να επισημάνουμε  ότι αυτοί που θυσιάστηκαν ήταν οι καλύτεροι, ήταν ο ανθός της Ελλάδας. Ήταν άνθρωποι που είχαν ενστερνιστεί τις υψηλές αξίες της πατρίδας και είχανε σπεύσει  κατά κανόνα να αντισταθούν. Να πολεμήσουν τους κατακτητές αλλά και τους ντόπιους συνεργάτες τους, οι οποίοι αποτελούσαν πολύτιμους συμμάχους τους σε ένα κοινό μέτωπο εναντίον του αντάρτικου αγώνα της Εθνικής μας  Αντίστασης.

  Και είχανε οι θύτες πολλές αποθήκες ομήρων, τους οποίους κρατούσαν μέσα σε άθλιες φυλακές, που φροντίζανε διαρκώς να τις κρατάνε γεμάτες με μελλοθάνατους, κάνοντας μπλόκα και συλλήψεις σε πόλεις και χωριά. Και οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν από τους συνεργάτες των Ναζί  ακόμα και μετά την απομάκρυνση των γερμανικών στρατευμάτων. Στο μεταξύ ήδη από την Άνοιξη του 44 η Ανώτερη διοίκηση του γερμανικού στρατού είχε κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη. Γιατί αδυνατούσε ο κατοχικός στρατός να τιθασεύσει την ανελέητη δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην περιοχή μας. Γιατί ήταν αμέτρητα τα χτυπήματα που δέχτηκαν οι κατακτητές  σε μικρότερες ή μεγαλύτερες μάχες, που τους προκαλούσαν  διαρκή αιμορραγία κι αναγκάζονταν να διατηρούν στη χώρα μας τεράστιες δυνάμεις, που διαφορετικά θα χρησιμοποιούσανε σε άλλα κρίσιμα μέτωπα του πολέμου.

  Δυστυχώς η πελώρια συμβολή της Ελληνικής Αντίστασης στην κατατρόπωση του Ναζισμού γρήγορα ξεχάστηκε.  Μέσα στη διεθνή περιπλοκή εκείνης  εποχής  ο Ελληνικός λαός ενεπλάκη στη δίνη του Εμφυλίου πολέμου ο οποίος επισώρευσε νέα μεγάλα δεινά στον τόπο μας. Οι αγωνιστές του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ για δεκαετίες καταδιώχτηκαν.  Το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν πολλές οικογένειες κι ολόκληρη η χώρα δεν αναγνωρίστηκε.  Αντίθετα η μεταπολεμική Γερμανία με τη βοήθεια των συμμάχων, κυρίως των Αμερικανών, όπως και η Ιαπωνία για λόγους μεγάλων γεωστρατηγικών συσχετισμών και οικονομικών σχεδιασμών, ανασυγκροτήθηκαν και ξαναγίνανε οικονομικές υπερδυνάμεις. Στην Ελλάδα αντί των πελώριων ποσών που της οφείλονταν για τις καταστροφές και το κατοχικό δάνειο δοθήκανε ψίχουλα.

    Κι ερχόμαστε σήμερα εδώ προσκυνητές σε αυτόν τον μαρτυρικό τόπο που αφήσανε την τελευταία τους πνοή οι μνημονευόμενοι. Ερχόμαστε μετά και την νέα βαριά υποδούλωση της χρεωκοπίας  στην οποία κατρακύλησε η χώρα μας εξαιτίας σε μεγάλο βαθμό και της ίδια της διακυβέρνησής της για δεκαετίες. Ερχόμαστε να αντικρύσουμε πρόσωπο με πρόσωπο  τους ήρωες της Λευτεριάς που θυσιαστήκανε με το όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα. Κι ασφαλώς εκείνοι δεν μας έχουν πια ανάγκη.

Εμείς έχουμε ανάγκη κι έχουμε χρέος να ανατροφοδοτήσουμε τη μνήμη όλων και ιδιαίτερα των νέων για να τους εξοπλίσουμε με το πολύτιμο εφόδιο της  ιστορικής γνώσης. Της πολύτιμης γνώσης της τραγικής ιστορίας και των αιμάτινων θυσιών του Ελληνικού λαού αλλά και όλης της ανθρωπότητας από την κατάρα του πολέμου και των απάνθρωπων ιδεολογιών που τον προκαλέσανε. Να αναδείξουμε τη θυσία των ηρώων μας ως ιερή παρακαταθήκη  στον διαρκή αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για  Δικαιοσύνη, Ελευθερία και πραγματική Δημοκρατία αλλά και να αντιταχτούμε παντού στην  καταστροφική φαυλότητα και τη δημαγωγία.

 Να συμπαραταχτούμε, με τον συμπατριώτη μας μεγάλο  ανθρωπιστή, αγωνιστή και μάρτυρα,  Γρηγόρη Λαμπράκη, εδώ στη γενέτειρα του. Να πορευτούμε μαζί του άλλη μια φορά και να διατρανώσουμε με στεντόρεια φωνή: ΟΧΙ στον πόλεμο και το φασισμό! Να βροντοφωνάξουμε πάλι σήμερα ότι ο άνθρωπος  θα προκόψει και θα δικαιωθεί μόνο στη λεωφόρο της Ειρήνης.

Και τότε μόνο θα βρουν ανάπαυση οι νεκροί που μνημονεύουμε σήμερα!

Ακολούθως επισκεφθήκαμε το νεκροταφείο του χωριού όπου υπάρχει τάφος (τον οποίο ανακαινίσαμε) και από μαρτυρίες υπάρχουν εκεί οστά των εκτελεσθέντων

στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να κάνω ένα αφιέρωμα στη Ηρωίδα Γιαγιά μου
Γιαγιά Κωνσταντίνα Ξενάκη Παυλοπούλου σου γράφω σήμερα  ΔΕΝ γνωριστήκαμε Ποτέ. Εσύ έφυγες το 1953 και εγώ ήλθα στον κόσμο το 1954 αφου είχες δει τον γιό σου να παντρεύεται και να σου χαρίζει δύο εγγόνια με τα ονόματα του Παππού μου και Άντρα σου τον οποίο έχασες νωρίς και το όνομά σου, ίσως περίμενες και άλλο εγγόνι για να ακούσεις και το όνομα του άλλου Παιδιού σου
του Παναγιώτη που δόθηκε σε μένα ένα χρόνο μετά.
Γιαγιά  χήρα με 6 παιδιά σε κτύπησε η μοίρα να σηκώσεις το βαρύ φορτίο και ήλθε ο πόλεμος και η η εκτέλεση την δυό σου παιδιών για να σου υπενθυμίσει ότι η ζωή μπορεί να γίνει ακόμα πιό σκληρή
και κλήθηκες τον Ιούλιο του 1945 στην Αλέα να υπογράψεις τη Ληξιαρχική πράξη θανάτου των παιδιών σου μη γνωρίζοντας γράμματα προσθέτοντας ένα ακόμα σταυρό (αντί για υπογραφή) στο
Γολγοθά που ανέβαινες υπογράφοντας <<ο θάνατος τους επήλθεν κατά την πιστοποίηση του εφημερίου και του Προέδρου εξ εκτελέσεως των Γερμανών εις την θέσιν Αλώνια Τεγέας>>
Από τα βάθη της ψυχής μου σε Ευχαριστώ

Δείτε εδώ το video απο την Αρκαδική τηλεόραση
 
  https://www.youtube.com/watch?v=NpdXFp4ZP50