ΛΕΟΝΤΑΡΙ ΚΑΣΤΡΟ (25 ΕΒΑ)

      Λεοντάρι κάστρο

                                   

Πύλη Κάστρου

 Αγ.Κυριακή

 Τοιχογραφία Αγ. Κυριακής

Οι πυρκαγιές του θέρους του 2007 προκάλεσαν την επέμβαση της 25ης ΕΒΑ στο λόφο του μεσαιωνικού κάστρου στο Λεοντάρι (Δ. Mεγαλόπολης). Οι ανασκαφικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν το 2008 σε επιλεγμένες θέσεις για την αρτιότερη τεκμηρίωση κυρίως των ερειπίων των βυζαντινών ναών του Αγίου Βασιλείου, της Αγίας Κυριακής και ενός ακόμη ανώνυμου, καθώς επίσης και της ανόδου και της διαμόρφωσης πύλης του ανώτερου περιβόλου του κάστρου.

Στην κορυφή, στον εσωτερικό περίβολο που συγκεντρώνονταν σημαντικά μεσαιωνικά κτήρια, όπως η μεγάλη κινστέρνα, ήλθε στο φως πύλη, πλ. 3 μ., στρωμένη με λιθόστρωτο και αναβαθμούς ανά διαστήματα (εικ.1).

Στη δυτική πλαγιά και σε μικρή απόσταση από την κορυφή, βρίσκεται ο ερειπωμένος ναός της Αγίας Κυριακής (εικ.2). Από το κτήριο,διαστ. 9χ6,50 μ., σώζεται σε ύψος τμήμα του δυτικού του τοίχου, ο οποίος ήταν εσωτερικά διαρθρωμένος με δύο παραστάδες, σε αντιστοιχία με τους τοιχοπεσσούς του τριμερούς ιερού. Αν και πρόκειται για εκκλησία αδιάγνωστου, προς το παρόν, τύπου, η εσωτερική διαμόρφωση υποδεικνύει μια τριμερή διάταξη του χώρου. Οι τρεις αψίδες του ιερού ήταν τρίπλευρες και μία βαθμίδα χώριζε τον κυρίως ναό από το ιερό. Χαμηλό κτιστό θρανίο περιέτρεχε τις πλευρές του κυρίως ναού, ενώ το δάπεδο ήταν στρωμένο με ασβεστοκονίαμα.

Η κύρια πρόσβαση στο ναό ήταν διευθετημένη στο βόρειο τοίχο. Εξωτερικά από το νότιο τμήμα του δυτικού τοίχου του ναού εφάπτεται υπόγειος θολωτός χώρος. Στη βόρεια πλευρά προστέθηκε μεταγενέστερα θολοσκεπές πρόσκτισμα, με μήκος ίσο με εκείνο του ναού και με εξωτερικά ανοίγματα προς Β. και Δ. Από αυτό διατηρείται σε ικανό ύψος τμήμα του δυτικού τοίχου και της βορειοδυτικής του γωνίας. Κτιστό θρανίο περιέτρεχε, όπως και στον κυρίως ναό, το νότιο, ανατολικό και τμήμα του βόρειου τοίχου του χώρου και το δάπεδο ήταν επιστρωμένο με υπόλευκο κονίαμα. Κάτω από αυτό υπάρχουν τρεις θολωτοί τάφοι-οστεοφυλάκια, η πρόσβαση στα οποία γίνεται μέσω ορθογωνικών ανοιγμάτων διευθετημένων κοντά στον εξωτερικό τοίχο του χώρου. Τα οστεοφυλάκια ήταν πλήρη οστών.

Οι τοίχοι τόσο του ναού όσο και του εξωνάρθηκα είναι κτισμένοι με αργολιθοδομή, στην οποία έχουν χρησιμοποιηθεί λίθοι, επεξεργασμένοι στις γωνίες κυρίως και ακατέργαστοι μεσαίου και μικρού μεγέθους με ασβεστοκονίαμα για συνδετικό υλικό, και τμήματα πλίνθων και κεραμίδων στους αρμούς και ενισχύονταν με ξυλοδεσιές.

Τόσο στο ναό όσο και στον εξωνάρθηκα αποκαλύφθηκαν κρημνισμένα τμήματα τοιχοποιίας και θολοδομίας, καθώς επίσης και πολλά μικρά σπαράγματα υστεροβυζαντινών τοιχογραφιών (εικ.3)

Λιτάνευση της εικόνας και της κάρας του Αγίου Γερασίμου στο Λεοντάρι Αρκαδίας

Λεοντάρι 15 Σεπτ. 1959

Μπορείτε να το δείτε εδώ :    http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=2613&thid=13901                                 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ απο ΚΑΤΡΙΒΑΝΟ ΘΕΟΔΩΡΟ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ  από  ΚΑΤΡΙΒΑΝΟ ΘΕΟΔΩΡΟ

 

Η απόφαση να γράψω κάποτε, κατά τη δύναμη μου, την ιστορία του Λεονταρίου, γεννήθηκε από την εποχή της πρώτης εφηβείας. Πάντα μου άρεσε η Ιστορία. -Ετσι φέρνοντας γύρα τα καλντερίμια του χωριού, αναβαίνοντας στο κάστρο ή αγναντεύοντας από το δάσος της Λεντεκαδάς, έθρεφα την υπόσχεση και την ευχή να μου δοθεί ο καιρός και η δυνατότητα χρόνου και γνώσης για να αποτολμήσω την ιστόριση αυτού του μέρους, πούχε περισσότερο παρελθόν, μίζερο παρόν και αβέβαιο μέλλον.

Περνούσαν τα χρόνια, μαθητής, φοιτητής, ύστερα η κατοχή με τον έπος της. Πιο ύστερα τα δίσεχτα χρόνια των διώξεων και αργότερα η μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα, ξεμάκρεναν την εκτέλεση της νεανικής υπόσχεσης. Ομως μεγάλωναν την επιθυμία για την πραγματοποίηση της. Δεν ήταν πια ο έφηβος που αποκοτούσε την ιστόριση. Ηταν ο ώριμος άντρας που ζητούσε να γράψει για το χωριό του κι αυτό για χιλίων ειδών συνειδητές και ασυνείδητες αιτίες:

Από ευγνωμοσύνη στον τόπο που γεννήθηκε. Γιατί του στάθηκε τόσο όμορφος. Εκεί μονάχα ξυπνούσα με τη μαγεία συγχισμένου ονείρου με πραγματικότητα. Αντικρύζοντας όλα στο φως, πεντακάθαρα, ατσιγκούνευτα, εκεί ένοιωθα τη χαρά της δημιουργίας. Εκεί έμαθα να μην ξεχωρίζω τα χρώματα παρά μόνον τα ζωντανά, τα χτυπητά, τα φωτεινά. Εκεί αγάπησα τον τόπο μου, την πατρίδα μου με τη στοργή και την αφοσίωση ενός φανατικού. Αλλη αιτία: Σαν μνημόσυνο στους γονείς μου. Στον πατέρα μου που δεν ξέρω ούτε το μέρος που τον πέταξε, η αγύριστη σδελφοκτόνα εποχή. Στις αγνές φιλίες, σε πεθαμένους φίλους. Στις πρώτες αγάπες... Σε κείνα που φιλοδοξούσαμε να γίνουμε και μείναν όνειρα. Σ'αυτά που γίναμε κατόπιν.