ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΑ 73 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ 18 ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΛΕΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΣΤΙΣ 30/08/1944

Τελέσαμε σήμερα το Μνημόσυνο για τους Εκτελεσθέντες 18  Πατριώτες στην Αλέα Αρκαδίας
στις 30 Αυγούστου 1944 μεταξύ των οποίων και 4 Λεονταρίτες οι Παυλοπούλου Σταυρούλα ,
Παυλόπουλος Παναγιώτης , Σπηλιόπουλος Αντώνης και Δημητρακόπουλος Πάναγιώτης παρουσία των συγγενών των εκτελεσθέντων.
Το πρωί εγένετο επιμνημόσυνη Δέηση στον Ιερό Ναό του Αγ. Νικολάου στην Αλέα Αρκαδίας με την Παρουσία του Δημάρχου Τριπόλεως Παυλή Δημητρίου ,του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Δημητρακόπουτλου Παναγιώτη ,εκπροσώπων της Περιφέρειας, της Αεροπορίας,της Πυροσβεστικής
και της Αστυνομίας , ακολούθησε δοξολογία στο Μνημείο και κατάθεση στεφάνων, επίσης ομιλία του καθηγητή Μπρούσαλη Κώστα (Μπορείτε να την δείτε παρακάτω)  και εκ μέρους των συγγενών των εκτελεσθέντων εγώ ο Παυλόπουλος Παναγιώτης που αφού ευχαρίστησα όλους τους κατοίκους για τη φιλοξενία των Ηρώων στο χωρίο τους για 73 ολόκληρα χρόνια, το Δήμαρχο και τον Πρόεδρο της Κοινότητας
που χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους δεν θα μπορούσε να πραγατοποιηθεί η Εκδήλωση ζήτησα  δε  η εκδήλωση να γίνεται κάθε χρόνο.

                                           Παρέμβαση του Κωνσταντίνου Μπρούσαλη

στην εκδήλωση μνήμης των εκτελεσθέντων στην Αλέα

Αλέα Τεγέας 3 Σεπτεμβρίου 2017

  73 χρόνια μετά την εκτέλεση των Ελλήνων πατριωτών σε αυτό τον τόπο κληθήκαμε σήμερα να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη τους. Να θυμηθούμε ότι ενώ πλησίαζε το γλυκοχάραμα της Λευτεριάς στην πολύπαθη χώρα μας οι μνημονευόμενοι συμπατριώτες μας γίνανε θύματα της βαρβαρότητας του φασισμού που προκάλεσε τόσο στη χώρα μας όσο και στον υπόλοιπο κόσμο εκατομμύρια θύματα κι ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Να θυμηθούμε τη φρίκη του πολέμου που ματοκύλισε τον κόσμο προξενώντας ασύλληπτη οδύνη και βύθισε στον πόνο και τη δυστυχία τόσες οικογένειες που χάσανε ανθρώπους, και στερηθήκανε άλλοι πατεράδες  και μανάδες, άλλοι τα παιδιά τους ή ολόκληρη την οικογένειά τους.

  Να θυμηθούμε τη  θηριωδία που προκάλεσε πείνα, δυστυχία κι  ολοκαυτώματα σε πόλεις και χωριά δολοφονώντας μαζικά τόσους ανθρώπους. Και για να θυμηθούμε εδώ τριγύρω μας τις ομαδικές εκτελέσεις στην Ψηλή Βρύση της Τεγέας, στα θυσιαστήρια έξω από την  Τρίπολη, λίγο πιο πέρα τα θυσιαστήρια στο Μονοδέντρι, στην Παλιόχουνη της Μεγαλόπολης, στην Ανδρίτσα  και τόσους άλλους μαρτυρικούς τόπους. Κι ασφαλώς να μη μας διαφεύγει και η μέγιστη θηριωδία των Καλαβρύτων όπου εξοντώθηκε ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός της μαρτυρικής πόλης. Να ξαναθυμηθούμε τη βαρβαρότητα που στέρησε τόσους άξιους νέους από την πατρίδα μας οι οποίοι θα ήταν στηρίγματα  στις οικογένειές τους και θα  οικοδομούσαν το μέλλον αυτής της χώρας.

  Και πρέπει ακόμα  να επισημάνουμε  ότι αυτοί που θυσιάστηκαν ήταν οι καλύτεροι, ήταν ο ανθός της Ελλάδας. Ήταν άνθρωποι που είχαν ενστερνιστεί τις υψηλές αξίες της πατρίδας και είχανε σπεύσει  κατά κανόνα να αντισταθούν. Να πολεμήσουν τους κατακτητές αλλά και τους ντόπιους συνεργάτες τους, οι οποίοι αποτελούσαν πολύτιμους συμμάχους τους σε ένα κοινό μέτωπο εναντίον του αντάρτικου αγώνα της Εθνικής μας  Αντίστασης.

  Και είχανε οι θύτες πολλές αποθήκες ομήρων, τους οποίους κρατούσαν μέσα σε άθλιες φυλακές, που φροντίζανε διαρκώς να τις κρατάνε γεμάτες με μελλοθάνατους, κάνοντας μπλόκα και συλλήψεις σε πόλεις και χωριά. Και οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν από τους συνεργάτες των Ναζί  ακόμα και μετά την απομάκρυνση των γερμανικών στρατευμάτων. Στο μεταξύ ήδη από την Άνοιξη του 44 η Ανώτερη διοίκηση του γερμανικού στρατού είχε κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη. Γιατί αδυνατούσε ο κατοχικός στρατός να τιθασεύσει την ανελέητη δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην περιοχή μας. Γιατί ήταν αμέτρητα τα χτυπήματα που δέχτηκαν οι κατακτητές  σε μικρότερες ή μεγαλύτερες μάχες, που τους προκαλούσαν  διαρκή αιμορραγία κι αναγκάζονταν να διατηρούν στη χώρα μας τεράστιες δυνάμεις, που διαφορετικά θα χρησιμοποιούσανε σε άλλα κρίσιμα μέτωπα του πολέμου.

  Δυστυχώς η πελώρια συμβολή της Ελληνικής Αντίστασης στην κατατρόπωση του Ναζισμού γρήγορα ξεχάστηκε.  Μέσα στη διεθνή περιπλοκή εκείνης  εποχής  ο Ελληνικός λαός ενεπλάκη στη δίνη του Εμφυλίου πολέμου ο οποίος επισώρευσε νέα μεγάλα δεινά στον τόπο μας. Οι αγωνιστές του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ για δεκαετίες καταδιώχτηκαν.  Το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν πολλές οικογένειες κι ολόκληρη η χώρα δεν αναγνωρίστηκε.  Αντίθετα η μεταπολεμική Γερμανία με τη βοήθεια των συμμάχων, κυρίως των Αμερικανών, όπως και η Ιαπωνία για λόγους μεγάλων γεωστρατηγικών συσχετισμών και οικονομικών σχεδιασμών, ανασυγκροτήθηκαν και ξαναγίνανε οικονομικές υπερδυνάμεις. Στην Ελλάδα αντί των πελώριων ποσών που της οφείλονταν για τις καταστροφές και το κατοχικό δάνειο δοθήκανε ψίχουλα.

    Κι ερχόμαστε σήμερα εδώ προσκυνητές σε αυτόν τον μαρτυρικό τόπο που αφήσανε την τελευταία τους πνοή οι μνημονευόμενοι. Ερχόμαστε μετά και την νέα βαριά υποδούλωση της χρεωκοπίας  στην οποία κατρακύλησε η χώρα μας εξαιτίας σε μεγάλο βαθμό και της ίδια της διακυβέρνησής της για δεκαετίες. Ερχόμαστε να αντικρύσουμε πρόσωπο με πρόσωπο  τους ήρωες της Λευτεριάς που θυσιαστήκανε με το όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα. Κι ασφαλώς εκείνοι δεν μας έχουν πια ανάγκη.

Εμείς έχουμε ανάγκη κι έχουμε χρέος να ανατροφοδοτήσουμε τη μνήμη όλων και ιδιαίτερα των νέων για να τους εξοπλίσουμε με το πολύτιμο εφόδιο της  ιστορικής γνώσης. Της πολύτιμης γνώσης της τραγικής ιστορίας και των αιμάτινων θυσιών του Ελληνικού λαού αλλά και όλης της ανθρωπότητας από την κατάρα του πολέμου και των απάνθρωπων ιδεολογιών που τον προκαλέσανε. Να αναδείξουμε τη θυσία των ηρώων μας ως ιερή παρακαταθήκη  στον διαρκή αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για  Δικαιοσύνη, Ελευθερία και πραγματική Δημοκρατία αλλά και να αντιταχτούμε παντού στην  καταστροφική φαυλότητα και τη δημαγωγία.

 Να συμπαραταχτούμε, με τον συμπατριώτη μας μεγάλο  ανθρωπιστή, αγωνιστή και μάρτυρα,  Γρηγόρη Λαμπράκη, εδώ στη γενέτειρα του. Να πορευτούμε μαζί του άλλη μια φορά και να διατρανώσουμε με στεντόρεια φωνή: ΟΧΙ στον πόλεμο και το φασισμό! Να βροντοφωνάξουμε πάλι σήμερα ότι ο άνθρωπος  θα προκόψει και θα δικαιωθεί μόνο στη λεωφόρο της Ειρήνης.

Και τότε μόνο θα βρουν ανάπαυση οι νεκροί που μνημονεύουμε σήμερα!

Ακολούθως επισκεφθήκαμε το νεκροταφείο του χωριού όπου υπάρχει τάφος (τον οποίο ανακαινίσαμε) και από μαρτυρίες υπάρχουν εκεί οστά των εκτελεσθέντων

στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να κάνω ένα αφιέρωμα στη Ηρωίδα Γιαγιά μου
Γιαγιά Κωνσταντίνα Ξενάκη Παυλοπούλου σου γράφω σήμερα  ΔΕΝ γνωριστήκαμε Ποτέ. Εσύ έφυγες το 1953 και εγώ ήλθα στον κόσμο το 1954 αφου είχες δει τον γιό σου να παντρεύεται και να σου χαρίζει δύο εγγόνια με τα ονόματα του Παππού μου και Άντρα σου τον οποίο έχασες νωρίς και το όνομά σου, ίσως περίμενες και άλλο εγγόνι για να ακούσεις και το όνομα του άλλου Παιδιού σου
του Παναγιώτη που δόθηκε σε μένα ένα χρόνο μετά.
Γιαγιά  χήρα με 6 παιδιά σε κτύπησε η μοίρα να σηκώσεις το βαρύ φορτίο και ήλθε ο πόλεμος και η η εκτέλεση την δυό σου παιδιών για να σου υπενθυμίσει ότι η ζωή μπορεί να γίνει ακόμα πιό σκληρή
και κλήθηκες τον Ιούλιο του 1945 στην Αλέα να υπογράψεις τη Ληξιαρχική πράξη θανάτου των παιδιών σου μη γνωρίζοντας γράμματα προσθέτοντας ένα ακόμα σταυρό (αντί για υπογραφή) στο
Γολγοθά που ανέβαινες υπογράφοντας <<ο θάνατος τους επήλθεν κατά την πιστοποίηση του εφημερίου και του Προέδρου εξ εκτελέσεως των Γερμανών εις την θέσιν Αλώνια Τεγέας>>
Από τα βάθη της ψυχής μου σε Ευχαριστώ

Δείτε εδώ το video απο την Αρκαδική τηλεόραση
 
  https://www.youtube.com/watch?v=NpdXFp4ZP50

ΛΕΟΝΤΑΡΙ ΚΑΣΤΡΟ (25 ΕΒΑ)

      Λεοντάρι κάστρο

                                   

Πύλη Κάστρου

 Αγ.Κυριακή

 Τοιχογραφία Αγ. Κυριακής

Οι πυρκαγιές του θέρους του 2007 προκάλεσαν την επέμβαση της 25ης ΕΒΑ στο λόφο του μεσαιωνικού κάστρου στο Λεοντάρι (Δ. Mεγαλόπολης). Οι ανασκαφικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν το 2008 σε επιλεγμένες θέσεις για την αρτιότερη τεκμηρίωση κυρίως των ερειπίων των βυζαντινών ναών του Αγίου Βασιλείου, της Αγίας Κυριακής και ενός ακόμη ανώνυμου, καθώς επίσης και της ανόδου και της διαμόρφωσης πύλης του ανώτερου περιβόλου του κάστρου.

Στην κορυφή, στον εσωτερικό περίβολο που συγκεντρώνονταν σημαντικά μεσαιωνικά κτήρια, όπως η μεγάλη κινστέρνα, ήλθε στο φως πύλη, πλ. 3 μ., στρωμένη με λιθόστρωτο και αναβαθμούς ανά διαστήματα (εικ.1).

Στη δυτική πλαγιά και σε μικρή απόσταση από την κορυφή, βρίσκεται ο ερειπωμένος ναός της Αγίας Κυριακής (εικ.2). Από το κτήριο,διαστ. 9χ6,50 μ., σώζεται σε ύψος τμήμα του δυτικού του τοίχου, ο οποίος ήταν εσωτερικά διαρθρωμένος με δύο παραστάδες, σε αντιστοιχία με τους τοιχοπεσσούς του τριμερούς ιερού. Αν και πρόκειται για εκκλησία αδιάγνωστου, προς το παρόν, τύπου, η εσωτερική διαμόρφωση υποδεικνύει μια τριμερή διάταξη του χώρου. Οι τρεις αψίδες του ιερού ήταν τρίπλευρες και μία βαθμίδα χώριζε τον κυρίως ναό από το ιερό. Χαμηλό κτιστό θρανίο περιέτρεχε τις πλευρές του κυρίως ναού, ενώ το δάπεδο ήταν στρωμένο με ασβεστοκονίαμα.

Η κύρια πρόσβαση στο ναό ήταν διευθετημένη στο βόρειο τοίχο. Εξωτερικά από το νότιο τμήμα του δυτικού τοίχου του ναού εφάπτεται υπόγειος θολωτός χώρος. Στη βόρεια πλευρά προστέθηκε μεταγενέστερα θολοσκεπές πρόσκτισμα, με μήκος ίσο με εκείνο του ναού και με εξωτερικά ανοίγματα προς Β. και Δ. Από αυτό διατηρείται σε ικανό ύψος τμήμα του δυτικού τοίχου και της βορειοδυτικής του γωνίας. Κτιστό θρανίο περιέτρεχε, όπως και στον κυρίως ναό, το νότιο, ανατολικό και τμήμα του βόρειου τοίχου του χώρου και το δάπεδο ήταν επιστρωμένο με υπόλευκο κονίαμα. Κάτω από αυτό υπάρχουν τρεις θολωτοί τάφοι-οστεοφυλάκια, η πρόσβαση στα οποία γίνεται μέσω ορθογωνικών ανοιγμάτων διευθετημένων κοντά στον εξωτερικό τοίχο του χώρου. Τα οστεοφυλάκια ήταν πλήρη οστών.

Οι τοίχοι τόσο του ναού όσο και του εξωνάρθηκα είναι κτισμένοι με αργολιθοδομή, στην οποία έχουν χρησιμοποιηθεί λίθοι, επεξεργασμένοι στις γωνίες κυρίως και ακατέργαστοι μεσαίου και μικρού μεγέθους με ασβεστοκονίαμα για συνδετικό υλικό, και τμήματα πλίνθων και κεραμίδων στους αρμούς και ενισχύονταν με ξυλοδεσιές.

Τόσο στο ναό όσο και στον εξωνάρθηκα αποκαλύφθηκαν κρημνισμένα τμήματα τοιχοποιίας και θολοδομίας, καθώς επίσης και πολλά μικρά σπαράγματα υστεροβυζαντινών τοιχογραφιών (εικ.3)

Λιτάνευση της εικόνας και της κάρας του Αγίου Γερασίμου στο Λεοντάρι Αρκαδίας

Λεοντάρι 15 Σεπτ. 1959

Μπορείτε να το δείτε εδώ :    http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=2613&thid=13901                                 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ απο ΚΑΤΡΙΒΑΝΟ ΘΕΟΔΩΡΟ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ  από  ΚΑΤΡΙΒΑΝΟ ΘΕΟΔΩΡΟ

 

Η απόφαση να γράψω κάποτε, κατά τη δύναμη μου, την ιστορία του Λεονταρίου, γεννήθηκε από την εποχή της πρώτης εφηβείας. Πάντα μου άρεσε η Ιστορία. -Ετσι φέρνοντας γύρα τα καλντερίμια του χωριού, αναβαίνοντας στο κάστρο ή αγναντεύοντας από το δάσος της Λεντεκαδάς, έθρεφα την υπόσχεση και την ευχή να μου δοθεί ο καιρός και η δυνατότητα χρόνου και γνώσης για να αποτολμήσω την ιστόριση αυτού του μέρους, πούχε περισσότερο παρελθόν, μίζερο παρόν και αβέβαιο μέλλον.

Περνούσαν τα χρόνια, μαθητής, φοιτητής, ύστερα η κατοχή με τον έπος της. Πιο ύστερα τα δίσεχτα χρόνια των διώξεων και αργότερα η μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα, ξεμάκρεναν την εκτέλεση της νεανικής υπόσχεσης. Ομως μεγάλωναν την επιθυμία για την πραγματοποίηση της. Δεν ήταν πια ο έφηβος που αποκοτούσε την ιστόριση. Ηταν ο ώριμος άντρας που ζητούσε να γράψει για το χωριό του κι αυτό για χιλίων ειδών συνειδητές και ασυνείδητες αιτίες:

Από ευγνωμοσύνη στον τόπο που γεννήθηκε. Γιατί του στάθηκε τόσο όμορφος. Εκεί μονάχα ξυπνούσα με τη μαγεία συγχισμένου ονείρου με πραγματικότητα. Αντικρύζοντας όλα στο φως, πεντακάθαρα, ατσιγκούνευτα, εκεί ένοιωθα τη χαρά της δημιουργίας. Εκεί έμαθα να μην ξεχωρίζω τα χρώματα παρά μόνον τα ζωντανά, τα χτυπητά, τα φωτεινά. Εκεί αγάπησα τον τόπο μου, την πατρίδα μου με τη στοργή και την αφοσίωση ενός φανατικού. Αλλη αιτία: Σαν μνημόσυνο στους γονείς μου. Στον πατέρα μου που δεν ξέρω ούτε το μέρος που τον πέταξε, η αγύριστη σδελφοκτόνα εποχή. Στις αγνές φιλίες, σε πεθαμένους φίλους. Στις πρώτες αγάπες... Σε κείνα που φιλοδοξούσαμε να γίνουμε και μείναν όνειρα. Σ'αυτά που γίναμε κατόπιν.

ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΗΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ 1875

ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ 1875 ΔΗΜΟΥ ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ

ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 1907

Πάντα πιστεύαμε ότι το χωριό μας ήταν το Κεφαλοχώρι της περιοχής μας με μεγάλο αριθμό κατοίκων και επαγγελματιών και η Απογραφή του 1907 μας το επιβεβαιώνει με στοιχεία.
Συνοπτικά εξασκούνταν 28 επαγγέλματα με περίπου 100 επαγγελματίες.
Υπήρχαν επαγγέλματα που λόγω της εξέλιξης <<χάθηκαν>> Ανωγείς, Δικολάβοι, μεταπράται,
Σαγματοποιοί, Τοκιστές αλλά ...όχι σουλατσαδόροι.Καλή Ανάγνωση.

        ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 1907

ΛΕΟΝΤΑΡΙ :

                           κάτοικοι : 1311

                          Πρόεδρος : Δ.Μπέχλος

                          Σύμβουλοι : Τακτικοί : 6

                                              Αναπληρωματικοί : 4 απεσπασμένοι εκ του τέως Δήμου Φαλαισίας

                          Απόστασις : Από Τριπόλεως ώρες 7,00΄

                                                Από Σπάρτης ώρες 8 1/2, κείται δε Β.Δ. Αυτής

Δημόσιαι Υπηρεσίαι

                          Ειρηνοδικείο:                            Ειρην. Καρυστάκης Β. .

                                                                              Γραμ. Κατσούρος Κ

                          Συμβολαιογραφεία:                   Συμ. Συνανιώτης Κ.

                          Ταχυδρομείο-Τηλεγραφείο :     Προϊστάμενος. Τράγος Κ.

                          Ελληνικό Σχολείο :                    Σχολάρχης . Μητσόπουλος Χ.

                                                                               Ελληνοδ.      Καλογερόπουλος Ι.

                          Δημοτικό Σχολείο Αρρένων :    Δντης . Μανουσόπουλος Δ.

                                                                              Διδάσκων. Καρυώτης Κ.

                          Δημοτικό Σχολείο Θηλέων :     Διδάσκουσα. Καλαμάρη Αγγελική

                          Ιερείς :                                         Κολώκας Ν., Οικονόμου Απόστολος

                          Αστυνομικός Σταθμός

                          Σταθμός Σιδηροδρόμου (Σ.Π.Α.Π.)

Οικονομική Ζωή

                  Αγγειοπωλεία :       Ρίκου Κ.

                  Αγωγείς :                Γεντέκος Ν., Γαραζιώτης Π.,Διαμαντόπουλος Δ.Ι.,Ζίγκιρης Κ.,

                                                 Καίσαρης Γεωρ.,Κατρής Ανδρ.,Μπαλιγιάνης Δ.Ι.,Σελέτος Α.,

                                                 Τσίρμπας Ηλίας.,Τζώρτζης Αθ.

                   Αρτοποιεία :          Καρτσώνη Α.Ν.,Μίχαλου Π                                                                                      Ατμόμυλος :          Κουρούση Ι.Στ. (με 1 πέτραν) 

                    Δικολάβοι :              Μπάρλας Α., Παπαδάκης Π., Παπαδόπουλος Ν., Πετρόπουλος Ν.

                                                     Πιτσιλής Α.

                   Εγχώρια Προϊόντα : ΛαγόςΓ.Κ.

                   Ελαιοτριβεία :         Κουρούση Ι.

                   Εμπορορραφεία :   Τσιχριτζή Φ.Αγγ.

                   Εισαγωγείς Ρητίνης : Λαγός Αντ.

                   Ιατροί :                   Οικονομίδης Αθ., Ροζάκης Γ., Τζαρμόπουλος Αθ., Τσιχριτζής Α.Γ.

                   Καφεία :                 Γεντέκου Ανδρ., Καρτσώνη Ν., Κουντάνη Θ.Κ.

                   Κουρεία :                Δημοπούλου Ν., Βυτινάρου Λαμ., Μανιάτη Δ.

                   Κρεοπωλεία :          Καλιγώνη Α., Κίτσου Γ., Μίχαλου Δ., Παπασταθόπουλου,

                                                   Παυλοπούλου Ν., Φωτοπούλου Β., Φωτοπούλου Γ.

                   Μαγειρεία :             Καραλιά Μ., Ξενάκη Γ.Δ.

                   Μεταπράται :          Κουντάνης Θεόδωρος

                   Ξυλείας Έμποροι :  Θεοδωρόπουλος Π., Κουρούσης Ιω.Στ.

                   Οινοπωλεία :           Γεντέκου Ν., Καλιγώνη Α., Σταθουλοπούλου Αθ.

                   Παντοπωλεία :        Αναγνωστοπούλου Κ., Γιαννακάκη Ι., Δημητρακοπούλου Α.Γ.

                                                   Έρωτα Π., Θεοδωροπούλου Π., Κουρούση Ι., Λαγού Α.

                                                   Λαγού Κ., Λυμπέρη Ι., Μπέχλου Α.Δ., Μπέχλου Θ.Κ., Μπέχλου Ν.

                                                   Νάνου Α.Αντ., Νάνου Α.Αντ., Νικολάου Θ., Παπαδοπούλου Σπ.

                                                   Παυλοπούλου Γ., Παυλοπούλου Χ., Πετροπούλου Ν.

                                                   Πολυχρονοπούλου Δ.Βασ., Πολυχρονοπούλου Γ.Π., Ράμμου Π.Αλ.

                                                   Ρουσοπούλου Δ., Σταθοπούλου Ι., Τσίριμπα Δ.Ανδρέα,

                                                  Τζώρτζη Τασιοπούλου Ν., Τσενέ Κ.Β., Τζώρτζη Αθ.Αν.,

                                                  Φωτοπούλου Ν., Φωτοπούλου Σπ., Ηλιοπούλου Π.Μανιάτη Μ.

                   Ραφεία :                 Λυμπέρη Γ.

                   Σαγματοποιεία :    Θεοδωροπούλου Δ., Ρήκου Ι., Τσίριμπα Ηλία.

                   Σανδαλοποιεία :    Καρυώτη Π., Νάνου Κ., Τσαρμποπούλου Ν.

                   Σιδηρουργεία :      Αναγνωστοπούλου ή Καρτσώνη Αθ., Δημητροπούλου Π.,

                                                   ΚουρούσηΣ.Ι.

                   Τοκισταί :               Έρωτας Δ., Κοτσονάκος Ηλ., Σαραντόπουλος Α.Πολ.

                   Τσαρουχοποιεία :   Παπαδοπούλου Γ.

                   Υδρομύλων ιδιοκτήται : Ροζάκης Γ.

                   Υποδηματοποιεία : Πετροπούλου Γ.

                   Φανοποιεία :           Ζώταλη Ηλ.

                   Φαρμακεία :           Δοϊλα Ι. <<Οι Άγιοι Απόστολοι >>, Ροζάκη Α., Τσαρμποπούλου Αθ.

                                                   Χήρα Πόπη.

                   Χαρτοπωλεία :       Δημοπούλου Ν.

Χωριά            ΓΑΥΡΙΑ :                     κάτοικ 79, από Λεονταρίου ώρ.0,15΄

                      ΚΑΛΥΒΙΑ :                 κάτοικ 139, από Λεονταρίου ώρ. 0,15΄

                      ΚΑΜΑΡΙΤΣΑ :          κάτοικοι 93 , από Λεονταρίου ώρ. 0,45΄

                      ΣΟΥΛΑΡΙ :                 κατοικ 228, από Λεονταρίου ώρ.1,00΄ παντοπωλείο Παπούλια Γ.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 50,60

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 50,60 στο Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Του Μάρκου Νικητάκη

Συγκοινωνία

Τα αστικά λεωφορεία Σκάνια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα ΒritishLeyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλε δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα.        Τότε είχαν μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ήταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Προσπαθούσα πάντα να κάθομαι εκεί για να βλέπω την κίνηση, να παρακολουθώ τις κινήσεις του οδηγού, τι έκανε δηλαδή για να οδηγήσει και για να μετράω εν ήδη στατιστικής τα πράσινα και τα κόκκινα φανάρια! Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρι καπέλο με το γείσο.   Με ένα πρωτόγονο μικρόφωνο έλεγε τις στάσεις ή φώναζε το χαρακτηριστικό «τέρμα τα μία και είκοσι» ή το

γνωστό «τέρμα τα δίφραγκα».

Θυμάμαι εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που με το ευρώ ξανάγιναν της μόδας!

Τα πράσινα λεωφορεία  Αθήνα – Πειραιάς από το Σύνταγμα, που κυκλοφορούσαν όλη τη νύχτα σχεδόν,  διέξοδος για τις φτωχές μας τσέπες.

Τα κίτρινα τρόλεϊ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές,κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι  με τη μανιβέλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Ο Ηλεκτρικός με τα καθίσματα το ένα απέναντι στο άλλο, και τα τασάκια για τα αποτσίγαρα, καπνίζαμε μέσα  τότε! Στριμωξίδι, σαρδέλες πραγματικές μα όλο κοντά σε κάποιο κορίτσι στεκόμαστε, όλο και το ακουμπάγαμε  τυχαία

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών  καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες.  Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.

Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Consoul Cortina, Hansa, Wartburg, FIAT 1100, Opel Olympia. Θυμάστε τα Anglia, τα Peugeot 403, τα Renault, το Simca 1000,το 2CV, με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα. Θυμούμαι το τεράστιο VOXOL ενός φίλου (μαρμάγκα το φωνάζαμε εμείς)!

Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς.  Στην αρχή πίσω από την Ευαγγελίστριακαι μετά χαμηλά στο κέντρο, κοντά στην πλατεία Ιπποδαμείας.  Άθλια  κτίρια και στις δύο περιπτώσεις. Το πρώτο ένα παλιό σπίτι που όταν έβρεχε κάναμε τσουλήθρες  στους διαδρόμους του,  το δεύτερο στους πάνω ορόφουςμιας πολυκατοικίας, με την ταράτσα της χώρο  για γυμναστική. Αλίμονο στα αυτοκίνητα που περνούσαν αν μας έπεφτε κάποια από τις μπάλεςγυμναστικής, εκείνες τις βαριές (μέντεσιν μπολ;)!

Ο μοναδικός τρόπος για να πάμε στο σχολείο, τα πόδια μας. Κάποια χιλιόμετρα δηλαδή στην πρώτη περίπτωση και ένας ανήφορος, εκεί στην υπάρχουσα γέφυρα προς Πασαλιμάνι, να σου κόβονται τα πόδια.

Κάτω από τη γέφυρα ή πάνω σε αυτήν, τότε δεν είχε ολοκληρωθεί,κάναμε την, ο Θεός να την κάνει, γυμναστική.

Επί χούντας τελείωσε η γέφυρα. Στα εγκαίνια με τον Παττακό, αναγκαστήκαμε να πάμε όλοι και να  χειροκροτούμε κιόλας!  Εκεί στην αρχή της γέφυρας, σε ένα οικόπεδο όλο χαλίκι, παίζαμε ποδόσφαιρο με το σχόλασμα.  Συμμαθητής

μου ο, μεγάλος αργότερα τερματοφύλακας, Αρβανίτης, τον οποίο τότε δεν βάζαμε τέρμα γιατί ήταν κακός…

Σχολείο πηγαίναμε έξι ημέρες την εβδομάδα (και το Σάββατο δηλαδή).Κατά τα άλλα η ζωή στο σχολείο,  μεσούσης της χούντας, δεν ήταν η καλύτερη. Αυστηρότητα, το μαλλί κοντοκουρεμένο, οι αποβολές στην ημερησία διάταξη.  Οι καθηγητές παλιάς κοπής, λίγοι άξιζαν τον κόπο. Όπωςη Σοφία Παπαδάκη,  μια καταπληκτική φιλόλογος          ο Γιώργος Μπλάνας και αυτός γνωστός λογοτέχνης, ο Βασίλης Βυτινάρος ο γυμναστής (πόσες φορές  δεν αισθανθήκαμε το χέρι του, να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα,  να μας τραβάει τα αυτιά ή να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα), ίσως να αδικώ κάποιους…

Άλλα ονόματα που θυμούμαι ο Γεώργιος Βερνίκος (γυμνασιάρχης),  ο Μασέλλος (φυσικός),  ο Διακογιάννης(φυσικός), ο Λαζαρόπουλος (μαθηματικός), ηΚατιρτζόγλου (γαλλικά), ο Βουδούρης (θεολ)

Κατάλογος! Να σηκωθεί ο… Αγωνία. «Σήκω εσύ»! «Δεν ξέρω κύριε!». «Δεν ξέρω, δεν ξέρεις, ξέρει!», έλεγε  ο Διακογιάννης, δείχνοντας τον κατάλογο!

Τα δίδυμα αδέλφια, δεν είχαν πρόβλημα! Σηκωνόταν όποιος ήξερε το μάθημα και άφηναν στον καθηγητή  μόνιμη αμφιβολία για το ποιος του απάντησε! «Λέου τώρα, δεν μιλάμε δεκαπέντε!», φώναζε ο Λαζαρόπουλος!

Η Παπαδάκη με ραδιοφωνάκι και ακουστικά άκουγε κάθε πρωί «ΤζέηνΈυρ» ή «Μικρή πικρή μου αγάπη». Τα δίδυμα αδέλφια, έβαζαν και αυτά ραδιόφωνο μέσα στην τάξη την ίδια ώρα και κάποτε, όταν το

ραδιόφωνο έλεγε την ώρα, η καθηγήτρια αυθόρμητα διόρθωσε το ρολόι της. Αμέσως κατάλαβε βεβαίως τι έγινε και το ραδιοφωνάκι των διδύμων κατασχέθηκε!

Στα διαλείμματα ζωγραφίζαμε δράκουλες στον πίνακα, όταν είχαμε «μαλακό»καθηγητή εννοείται , ή γράφαμε ΟΣΦΠ, όταν είχαμε τον «γαύρο» μαθηματικό,μου διαφεύγει το όνομά του!

Κάναμε κοπάνα από το σχολείο και πηγαίναμε, για να περάσουν τόσες ώρες, σινεμά στο «Ιλίσια» ή στο «Φως», εκεί στην  Τρούμπα. Έργα δύο, το ένα καουμπόικο και το άλλο σεξουάλα, τσόντα πάει να πει γιατί τότε είχε πραγματική έννοια  η λέξη τσόντα. Έβλεπες δηλαδή ένα κανονικό έργο (τηςσειράς) και ξαφνικά τσουπ! Έχανες  την υπόθεση και τον κόσμο  για λίγα λεπτά! Χαμός στην αίθουσα. Φωνές και αλαλαγμοί, άξιος, άξιος και, όταν τελείωνε η τσόντα,  έντονες διαμαρτυρίες με εκφράσεις που δεν είναι πρέπον να αναφερθούν! «Χασάπη  γράμματα»!

Άλλες φορές σε κοπάνα φτάναμε μέχρι Αθήνα. Σε μια τέτοια πήγα για πρώτη φορά στην Ακρόπολη ή σε σπίτι  με … κόκκινο φανάρι!

Θυμούμαι με νοσταλγία τις ημερήσιες εκδρομές στην Κόρινθο, στοΞυλόκαστρο, στους Δελφούς ή όπου αλλού,  τα παλιά λεωφορεία, τα τραγούδια με τον Χρήστο Κυριαζή πρωταγωνιστή, τα πειράγματα και τα ανέκδοτα  στο δρόμο, το«πάρε φόρα οδηγέ,για να τους περάσουμε και θα σε κεράσουμε,του πενηνταράκι»,  την  αίσθηση ελευθερίας τελικά. Μικρές εκδρομές πηγαίναμε στον Προφήτη Ηλία (εκεί που σήμερα είναι το

Θυμούμαι ακόμη τη μεγάλη εκδρομή στη Ρόδο, την ποδηλασία μέχρι τα λουτρά, το ξενοδοχείο με τα «αυγά  αλά Ρους»,  την κοιλάδα με τις πεταλούδες,την πρώτη φορά τελικά που μέναμε τόσο μόνοι μας,  μακριά από το σπίτι!

Θυμούμαι την επίσκεψή μας στο εργοστάσιο του ΦΙΞ, για να μάθουμε πως γίνεται η μπύρα.

Εξετάσεις. Δύο φορές το χρόνο εφ’ όλης της ύλης. Αγωνία και … σκονάκια! Προετοιμασία για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Τότε γράφαμε Σεπτέμβριο πάει να πει ένα τουλάχιστον καλοκαίρι γεμάτο διάβασμα! Γράφαμε σε μια ύλη που δεν είχαμε καν διδαχτεί άρα έπρεπε να καταφύγουμε σε βοηθήματα και εξωσχολικά βιβλία. Τα βιβλία των Ιησουιτών στη Γεωμετρία, του Κανέλλου στην Άλγεβρα κ.λ.π. Πηγαίναμε στις δημόσιες

βιβλιοθήκες και ξημεροβραδιαζόμαστε πολλές φορές, γιατί που λεφτά για να τα αγοράσουμε!

Όταν γράφεις εκτός διδακτέας ύλης το φροντιστήριο είναι απολύτως Αττικό Φροντιστήριο. Ντάνης, Κασιάρης,  Καστόρας, Νικολός, Αλευράς, Βολάνης καθηγητές πραγματικοί, ιδιαίτερα οι δύο πρώτοι Γιάννης Ντάνης. Καθηγητής  γεωμέτρης με όλα τα γράμματα κεφαλαία! Ταβιβλία του ακόμα είναι μοναδικά!

Ομόνοια. Θόρυβος στην πλατεία από τα τάκα τάκα. Δυο μπαλάκια πλαστικά, δεμένα με σπάγκο σε ένα κρίκο.  Περνάγαμε τον κρίκο στο δάκτυλό μας και τα δεμένα με σπάγκο σε ένα κρίκο. Περνάγαμε τον κρίκο στο  δάκτυλό μας και κτυπούσαμε μεταξύ τους, σε ένα αδιάκοπο θόρυβο που έσπαγε τα νεύρα όλων.  Και του Ντάνη, κυρίως αυτού, που έβγαινε στο παράθυρο και έβριζε!

Κασιάρης και Οργανική Χημεία! Φοβερός ο τρόπος διδασκαλίας του,σαράντα χρόνια μετά θυμούμαι  χαρακτηριστικές ατάκες και τα παραδείγματα του, που άμεση σχέση είχαν με το μάθημά!

Από το μέσον ποτέ, δύο –οκτώ – δεκαοκτώ – τριάντα δύο, οξείδωση 

Μπουρδελότσαρκες στην ώρα της έκθεσης συνήθως. Στα στενά πίσω από το ΙΚΑ στην Πειραιώς και όχι μόνο.

Πλάκα. Πόσο πάει; Τόσο. Ακριβή είσαι. Σιγά το πράγμα! Μας πέταγαν νερόγια να φύγουμε ή μας κυνηγούσαν  με το σκουπόξυλο! Ανέκδοτα στα διαλλείματα, ασκήσεις που μας παίδευαν ημέρες, φλερτ.

Μπιλιάρδο σε υπόγεια της Ομόνοιας. Ασφαλίτες που μας έπαιρναν τις ταυτότητες και μας πήγαιναν στο  αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων. Ώρες σε ένα κελί μέχρι να μας ταυτοποιήσουν και να κρατήσουν

τους «επικίνδυνους» για τα περαιτέρω.Πανεπιστήμιο. Χημείο, Νομική, ταράτσα, ξύλο. Φλεβάρης, Μάρτης, Μάης

του 73. Εκεί έμαθα όλα τα τραγούδια του Θεοδωράκη, εκεί κατάλαβα πως ήρωας είναι ο άνθρωπος της μια στιγμής, τότε δηλαδή που από τον ενθουσιασμό και την έκρηξη θα κάνει το παράτολμο και μετά θα

ακολουθήσει την πορεία του. Εκεί οι χαφιέδες, εκεί οι δοσίλογοι, εκεί οι γλύφτες, οι τσάτσοι, οι ρουφιάνοι. Εκεί και οι ασφαλίτες που, ντυμένοι με αμπέχονο έκαναν τους φοιτητές και έδειχναν με το δάκτυλο.

Πολυτεχνείο. Χωρίς λόγια. Μεταπολίτευση και ξεκαθάρισμα των χουντικών.

Περισσότερα για τον συγγραφέα : http://www.nealefkadas.gr/%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-5060/

Υ.Γ. Προσυπογράφω όλα τα παραπάνω αν και πιθανόν να μην ήμουν σε όλα αλλά υπήρξαν και άλλα γεγονότα όπως η επίσκεψη του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Άγκνιου και έπρεπε να είμαστε παρατεταγμένοι στη Συγγρού (τη λεωφόρο ) και να χειροκροτάμε με απειλή αποβολής!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ-ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ 2017

Έγινε σήμερα στο  αλλοτινό η κοπή της πίτας με την παρουσία των μελών και φίλων του του Συλλόγου. Το φλουρί έπεσε στον Δημήτρη Λίζα (εγγονός της κ.Σμυρνή Τούλας )

Χιόνια στο Χωριό μας

Καλημέρα από το όμορφο χιονισμένο Λεοντάρι,βέβαια χιόνισε σε όλη την Ελλάδα αλλά το <<δικό μας χιόνι >>είναι πιο όμορφο γιατί είναι στις σκεπές των σπιτιών μας,στα σοκάκια που περπατάμε και στο κάστρο μας που αποκτά μια άλλη όψη. Απολαύστε τις φωτογραφίες αρχίζοντας από χτες βράδυ(9/1/2017)

                                Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω...